ölemeyecek kadar yorgunum

ölümün sessizliğini duymak, ölümün kokusunu içime çekmek üzereyim. ruhumun sıvılaşmış kenarları damlarken parmaklarımdan, hayata tutunmak isteyen akvaryumdan düşmüş balık gibi çırpınıyorum. yanı başımdaki "şey"e uzanmak, onu tutmak istiyorum, beceremiyorum. takatim kalmamışcasına, öyle, uzanıyorum terden sırılsıklam olmuş yatağıma

seviyorum diyorum kendi kendime, ama hep içimde kalıyor diyemediklerim. dilimin ucuna geliyor bazen, ama dillendiremiyorum sağır ve dilsiz gibi. duyamıyorum artık kendimi.

ellerimi kullanmak, dokunmak, ellerimle sevmek istiyorum ama hayatın imkansızlıklarında yok oluyor ellerim, yapamıyorum.

ölümün kokusuyla doluyor odam, derin bir nefes çekip ölmeyi bekliyorum. onu bile yapamıyorum artık. ölmek bile zor geliyor bana.

yazarken: Hayko Cepkin - Ölüyorum