"plof!"

ne bir şeyin başlangıcıdır bu mantar, ne de sonu. Sadece anın hatırası.

mantar şişeden çıktığından beri kendini kaybetmiş, yolunu kaybetmiş, belki de terkedilmiş ve yalnızdır. köşeye atılıp giden her çöp gibi, insanların hayatında bıraktığı o küçük izin yok oluşunu izlemekte, anın içinde kendisine yer bulduğuna daha sevinemeden anın geçip gittiğini hissetmektedir.

şarap açıldığında, mantar yuvasından çıktığında, şişenin içindeki sıvının sonunun başlangıcı, duyulan ilk sestir. "plof!"

hayatın adil olduğuna inanmak, artık özlememek istiyorum sevdiğimi, kafamı duvarlara vurdurturcasına.

sorumluluklarımdan vazgeçme hakkım olsun istiyorum, uğraşmak istemiyorum bir şeyle, siktir olup gitmek, sadece canım istediği yerde, canımın istediği kadar durmak istiyorum.

Hammerfest'e gitmek istiyorum, ruhunu hissettiğim biriyle arkada kimseyi bırakmadan, sadece gitmek istiyorum.

şarap olmak istiyorum ben, her zaman alkollü ve her şey bittiğinde kalbimi sızlatan kişinin midesine dokunabilecek kadar yakın.