sözlere dönüştürdüğümüz anda ruhumuzu saran ve kalbimizden damarlarımıza akan ve orada can bulan sevgi parıltılarının yitmesinden korkmak...
içimizdeki saklı kalmış beni tüm çıplaklığıyla en yalın, en saf haliyle maneviyatını hep başucumuzda hissettiğimiz ruha farkettirdiğimizde, benliğimizi kasıp kavuran, bir kıvılcım misali dış dünyaya ateş saçan sevgimizin büyüklüğünden korkmadan tek yürek, tek ruh olabilmek...
özümüze döndüğümüzde, yalnızlığımızı kucaklayabilmek... kalıcı olan tek şeyin onunla aramızdaki, kimsenin bilmediği, kimsenin göremediği dostluğumuzun olması...
yalnızlığımızın, paylaşamayacağımız ve sonsuza kadar yanımızda olan bir dost olması...
ne en sonunda sonsuzluğa doğmak... varolmak...
umudun, sonsuzluğun paha biçilemez kudreti...
düşlerimizden kurduğumuz umut dolu yelkenliye binip, sonsuzluğa dönüşü olmayan bir gidiş yolculuğuna çıkmak...
ruhumuzu besleyen sevgileri hiç mi hiç tüketmeden sonun sonlandığı bir dünyada tek seyyah misali tırtılın "ölüm" dediğine "kelebek" diyebilmek
07/06/2006 10:38 - Kelimelerin Meleği
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder